بررسی ارتباط بین مقدار خشکیدگی درختان بلوط ایرانی با تیپ جنگل، خصوصیات خاک و شرایط توپوگرافی در جنگل های قلاجه کرمانشاه

به منظور بررسی مقدار خشکیدگی درختان بلوط ایرانی در ارتباط با خصوصیات خاک و شرایط توپوگرافیک، منطقه ای به مساحت 500 هکتار از جنگل های قلاجه استان کرمانشاه انتخاب شد. برای تیپ بندی از نمونه برداری منظم-تصادفی با یک شبکۀ آماربرداری200×150 متر با ترانسکت های 50 متری استفاده شد. سپس واحدهای کار (براساس فرم زمین، جهت، ارتفاع، درجه خشکیدگی، درجه شیب و غیره) تشکیل شد. در داخل هر واحد کاری یک نمونه خاک، به منظور مطالعات خاک شناسی برداشت شد. تعیین بافت خاک از روش بایکاس، ازت خاک با روش کلدال، وزن مخصوص ظاهری با روش کلوخه، کربن آلی با روش احتراق سرد و درصد آهک با دستگاه کلسی متری اندازه گیری شد. نتایج تجزیۀ واریانس نشان داد که تعداد درختان خشکیده در تیپ های مختلف، جهت ها، شیب ها، جهت×تیپ ها، ارتفاع×جهت ها و شیب×جهت های گوناگون در سطح 1 درصد اختلاف معنی داری دارند. نتایج نشان داد که بین تعداد درختان خشکیده با رطوبت و بافت خاک (در سطح 95 درصد)، و با وزن ظاهری، ph، کربن و نیتروژن خاک (در سطح 99 درصد) همبستگی معنی دار وجود دارد، ولی بین تعداد درختان خشکیده با رابطۀ c/n همبستگی مشاهده نشد. به طور کلی می توان نتیجه گیر گرفت که مرگ و میر درختی شدیدتر، در خاک های کم عمق تر با مقدار مواد آلی و نیتروژن کمتر، شیب های تندتر، جهت های گرم تر و تیپ های خالص تر و گونۀ بلوط روی داده است. نتایج این پژوهش می تواند به موفقیت بیشتر طرح ها، در هنگام اجرای طرح های اصلاح و احیا، جنگلکاری کمک کند و در مدیریت احیایی جنگل های بلوط دچار خشکیدگی مفید باشد.